Wat maakt dat loslaten (van je perfectionisme) en verandering zo lastig is?
Je weet misschien al een tijdje dat het loskomen van perfectionisme beter voor je zou zijn. Het kost je meer dan dat het je echt wat brengt. Waarom is het dan toch zo lastig? Waarom zeggen we vaak ik ga het anders doen, maar zetten we in de praktijk toch niet die stap? Omdat verandering angst, spanning en weerstand met zich mee brengt. Het vraagt moed, durf en vertrouwen om daar te gaan waar je nog niet eerder bent geweest.
Definitief loslaten hoort bij de herfst: het kan niet meer terug naar hoe het was. Het blad dat eenmaal gevallen is kan niet meer terug aan de boom.
De mensen die bij mij in de praktijk komen (lees in het bos) hebben besloten om hun perfectionisme definitief los te laten. Dit is een cruciale verandering in iemands leven waarbij ze onderweg stuiten op weerstand. Het altijd streven naar perfectie geeft ook veiligheid en dat deel wil geen verandering. Het is als de dood voor de onzekerheid en de gevoelens van kwetsbaarheid die dat met zich meebrengt.
De burcht van perfectionisme: Een veilig, maar beperkend fort
Het reageert zoals een kasteelheer zou reageren wanneer de muren van zijn fort dreigen te worden afgebroken. Al is de innerlijke gevangenis nog zo krap en onaangenaam, je weet wat je hebt. En dat biedt houvast.
Het Ego als bescherming en beperking
Hoe meer verandering zich aandient, hoe meer het Ego in opstand komt. Het verstevigt de muren van je ‘fort’, het vecht of vlucht zo nodig, voert allemaal argumenten aan, het fluistert je in om ermee te kappen, om deze onzin niet verder te lezen, enzovoort. Als iets of iemand je vraagt om de muren van je fort af te breken, omdat je dan meer ademruimte, vrijheid en uitzicht krijgt, dan verklaar je hem voor gek.
Als je een land vraagt geen kernwapens meer te maken en om voortaan de miljarden die worden uitgegeven aan defensie te stoppen in goede voeding, gezonde landbouw en in het geluk en welzijn van de mensen, dan wordt dat gezien als een onaanvaardbaar voorstel. Veel te gevaarlijk! Als de een zich wapent, voelt de ander zich onveilig. De angst houdt de angst in stand. Of anders gezegd het Ego houdt zichzelf in stand. En zo houdt een oude orde – waar heel veel energie verloren gaat aan angst, oorlogsindustrie, verdediging, voorkomen en/of vechten – zichzelf in stand.
In onze individuele levens gaat het net zo, met dat verschil, dat we onderdeel zijn van de grote stroom van leven. We zijn allemaal onderdeel van het leven zelf, dat als kenmerk heeft dat het altijd wil groeien en veranderen. Verandering is de enige constante in het leven. Weer zo’n paradox!
De waarheid is, dat we als mensen kwetsbaar zijn en gekwetst kunnen worden, ook als we ons tot de tanden toe bewapenen. En ook als we een bunker om ons heen bouwen of een mooie faรงade (in dit geval de perfectie bunker). De andere zekerheid is dat die bunker – behalve mogelijke aanvallen – ook veel licht, warmte en schoonheid tegenhoudt en je beperkt in je bewegingsvrijheid. Je kunt er heel goed in over-leven, maar om nu te zeggen dat je dan ook echt lรฉรฉft….dat kan ik uit eigen ervaring mij moeilijk voorstellen.
Wat ook iedereen weet, is dat oorlog niet alleen leed voorkomt, maar zeker ook leed brengt. En het kost in alle opzichten ongelooflijk veel. Maar de overlever (perfectionist) in ons heeft daar geen enkele boodschap aan. In zekere zin doet het gewoon waarvoor het geprogrammeerd is. De overlever of dat Ego is in zekere zin ons maatje, omdat het ons beschermt en een houvast geeft, maar aan de andere kant is het de factor die het ons soms heel moeilijk maakt om te groeien en mee te gaan met de stroom van verandering die het leven nu eenmaal van ons vraagt.
Moedig het onbekende tegemoet: De kracht van verandering
Loslaten: vaak is dat een beetje ‘sterven’. Dit betekent dat het loslaten van je oude manier van denken en doen (je perfectionisme) verdriet en rouw met zich meebrengt. Het is afscheid nemen van datgene wat zo vertrouwd voor je is, je jaren veiligheid en houvast heeft geboden. Voordat je daadwerkelijk los kunt laten en tot rust kunt komen zul je door deze fases heen moeten gaan.
Dat maakt loslaten (van je perfectionisme) en verandering zo lastig. Het vraagt moed en durf om door de fases van weerstand, verdriet en rouw heen te gaan.
Bron: De Tao van de gezondheid, Conny Coppen
