Laatst las ik in het boek van Erik Bertrand Larssen over het ‘stoeremeidensynsdroom’. In het kader van gewoontes doorbreken. Jeetje wat herkende ik mezelf hierin. ‘Ik’ een aantal jaren geleden en om heel eerlijk te zijn heb ik nu nog wel eens last van de gewoontes die hierbij horen.
Het ‘stoeremeidensyndroom’. Alles perfect willen doen en niet genoegen nemen met minder. Eigenlijk is dit niets anders dan een slechte gewoonte. Te veel hooi op je vork nemen en geen ‘nee’ zeggen. Als je de hele tijd zo denkt, dan raak je op een gegeven moment uitgeput, omdat je de aan- en uitknop niet meer gebruikt. Je hebt maar één modus. Daarom zie je vaak het verschil niet meer tussen wat echt perfect moet zijn en wat ‘goed genoeg’ kan zijn.
Goed genoeg
Wanneer ik mensen coach komt het begrip ‘goed genoeg’ altijd ter sprake. De eerste reactie: ‘Goed genoeg, wie gaat er nu voor goed genoeg. Dan haal je toch niet het beste uit jezelf. Ik wil het beste uit mezelf halen.’ Ik besef mij maar al te goed dat het lastig is om je met het begrip ‘goed genoeg’ te identificeren als er een patroon van perfectionisme is.
Maar het begrip ‘goed genoeg’ gaat niet over het wel of niet het beste uit jezelf halen. Het gaat over het leren onderscheid te zien tussen verschillende prestaties. Als je een klus die alleen maar ‘goed genoeg’ hoeft te zijn perfect uitvoert, heb je eigenlijk alleen maar eigen krachten verspild en op de welwillendheid van je directe omgeving geteerd. Om het heel oneerbiedig te zeggen, je hebt simpelweg niet goed geprioriteerd. De extra inzet die je hebt getoond, heeft niemand van je gevraagd, en daarom zegt ook niemand er iets over. Terwijl je dit wel zou verwachten.
Als je naar meer balans wilt en je wilt meer energie overhouden voor de dingen die je echt wilt doen, dan is keuzes maken en prioriteiten stellen daar onlosmakelijk mee verbonden.
Een balans van rust, herstel, actie en gaan
Je ziet het vaak ook bij topsporters en ik herken het ook uit mijn eigen topsport tijd. De hele dag hard trainen, omdat je er een goed gevoel van krijgt, maar om heel eerlijk te zijn moet je er slecht gevoel bij krijgen. Je sterkste concurrenten weten immers wanneer ze rust moeten pakken. Weten wanneer je moet rusten is onderdeel van ergens goed in zijn. Wanneer je die dingen prioriteit gaat geven die echt belangrijk voor je zijn, dan komt er ruimte om die echt goed uit te voeren.
Gewoontes
Een gewoonte is een geautomatiseerde handelingspatroon. In bepaalde situaties reageer je op een bepaalde manier zonder dat je erover nadenkt. Dat kunnen fysieke handelingen zijn, bijvoorbeeld dat je op je hoofd krabt als je zenuwachtig of onzeker bent. Het kunnen ook puur psychische handelingen zijn, bijvoorbeeld elke keer als er een onvoorzien probleem opduikt denken dat je het niet kunt oplossen.
Je karakter wordt gevormd door je gewoontes.
Ovidius
De kracht van prioriteiten stellen
Een perfectionist zijn in alles wat je doet en voorneemt, is geen goede gewoonte. Wil je balans brengen in je perfectionisme dan dien je prioriteiten te gaan stellen. Sommige dingen moeten perfect gedaan worden, andere activiteiten hoeven alleen maar ‘goed genoeg’ te worden uitgevoerd.
Wanneer je prioriteiten gaat stellen ga je merken dat er momenten komen voor rust en opladen. Dan zul je ontdekken dat die rust- en oplaad momenten niet alleen voor vakantie zijn, maar juist ook gedurende de dag of de week. Daar ga je de vruchten van plukken! Minder uitgeput en meer energie.
Vind je prioriteiten stellen lastig? Heb je hier vragen over of wil je er eens over sparren. Neem dan gerust vrijblijvend contact op. Ik help je graag een stapje verder.
Bron: Helweek, Erik Bertrand Larssen
