Rollen spelen. We doen het allemaal. Een rol als dochter of zoon. Een rol als partner. Een rol als vader of moeder. De rol als collega. Zo spelen we in iedere context een andere rol. Je geeft er invulling aan vanuit hoe jij denkt dat die rol vervult dient te worden. Op basis van overtuigingen en verwachtingen. Als we kijken naar perfectionisme, dan speel je die rollen vanuit de overtuiging dat alles perfect moet zijn, dat je alles perfect moet doen en je geen fouten mag maken.
Een rol spelen is nuttig. Het zorgt ervoor dat je kunt overleven of jezelf staande kunt houden. De andere kant van de medaille is dat een rol spelen ook veel energie kost. Waarom kiezen we er dan keer op keer, bewust of onbewust voor om die rollen te blijven spelen?
We spelen rollen om behoeften vervuld te krijgen. Het welbekende lief gevonden willen worden door anderen. Dit komt voort uit een kinderlijke verlangen. En we spelen rollen om onze comfortzone te bewaken. We denken er veiligheid en zekerheid te verkrijgen.
We willen krijgen en onszelf beschermen, we grijpen en bewaken, we trekken aan en stoten af…..allemaal gebaseerd op de angst voor het hier en nu. Het hier en nu is niet goed. Ik ben niet goed genoeg.
Maar veiligheid en zekerheid is niet te vinden in een wereld die altijd in beweging is. En de behoefte aan lief gevonden worden is gebaseerd op niets. Het houdt je gevangen in een gevangenis die niet bestaat.
Vrij zijn is onafhankelijk zijn van de bevestiging van de buitenwereld
Vera Helleman
Maar er is nog een meer fundamentele motivatie om rollen te spelen, want onder iedere motivatie die je verzint om uit het nu te vluchten, licht de angst voor jouw licht. Zodra je in de situatie komt waarin jouw naakte zelf zichtbaar wordt, verhul jij jezelf in rollen en houdingen die je aanneemt. Je giechelt, verstopt je, friemelt met je vingers. wiebelt op je benen. Stel je eens voor dat jij je schild van perfectionisme af zou doen. Hoe kwetsbaar voelt dat? Die kwetsbaarheid vermijd je iedere keer, maar eigenlijk is kwetsbaarheid de openheid waardoor je zelf kan schijnen.
We zijn zo bang om onze ware zelf te laten zien dat we onze stralen intrekken. Onszelf verhullen is de intensiteit van het leven onderdrukken. We onderdrukken intensiteit van het leven door de houding die we aannemen en de rollen die we spelen.
Sta de komende tijd, af en toe is stil om na te gaan welke rollen je allemaal speelt. Op vakantie voelen we ons bijvoorbeeld vaak vrij, omdat we daar geen rollen hoeven te spelen van onszelf. De reden dat velen zich weer zo opgesloten voelen als ze thuis komen is, omdat we daar onze rolpatronen hervatten. Let daar maar eens op. Weet dat je thuis kunt komen in jezelf en geen vakantie meer nodig hebt om uit te rusten, wanneer je stopt met rollen spelen. Door het zichtbaar worden van je rolpatronen, schep je voor jezelf de mogelijkheid om eruit te stappen.
Identificeer jezelf niet met de rollen die hebt, maar verbindt je ermee.
En laat mij duidelijk zijn je hoeft niet alle rollen die je vervult overboord te gooien….Het gaat erom dat je de identificatie met je ‘rol’ opgeeft.
Laat mij dit verduidelijken aan de hand van een voorbeeld. Wanneer jij vader of moeder bent van je kinderen dan neem je de ‘rol’ aan van vader en moeder. Wanneer jij je met die ‘rol’ identificeert en daar van alles aan ophangt, dan kost het veel energie om trouw te zijn aan al je ‘moeten’ en innerlijke verplichtingen.
Maar wanneer jij je niet met deze ‘rol’ identificeert, maar je er wel mee verbindt, dan is dit op het moment dat je met je kinderen bent de ‘rol’ die je te vervullen hebt. Hierdoor kun je meer in het hier en nu zijn. Je aanwezigheid in het moment wordt vergroot, omdat er geen ruis is van al jouw ‘moeten’ over hoe die rol ingevuld dient te worden.
Ditzelfde geldt voor de ‘rol’ als vriend of vriendin, partner en/of collega.
Laat de wie, wat, waar, wanneer en hoe een ‘rol’ vervuld moet worden los. Jij bent de ‘rol’ in allerlei verschillende verbindingen en situaties en die behoeft geen label! Je zult verwonderd zijn over de manier waarop je zelf al invulling kan geven aan een ‘rol’ vanuit wie jij bent. Jij bent al goed genoeg!
Bron: Moeiteloos jezelf zijn | Vera Helleman
