Lente, zomer, herfst en winter: ieder seizoen heeft zijn eigen karakter, zijn eigen kleur, zijn eigen tempo, zijn eigen ritme. En binnen ieder seizoen volgen de maanden, op hun beurt, elkaar in hun eigen ritme op.
Het leven in onze maatschappij is tegenwoordig voornamelijk gericht op expansie: alles moet groter, meer, sneller. Het lijkt alsof het alleen nog maar lente en zomer mag zijn, want lente en zomer staan voor groei en expansie. We willen het liefst en eisen soms zelfs, dat deze groei altijd voortduurt. En zodra het wat minder gaat, noemen we dat een teruggang of een inzinking. Alsof die perioden waarin geen naar buiten gaande groei plaatsvindt – de herfst en de winter – er niet bij zouden horen, alsof die niet inherent zijn aan het leven.
Onze seizoenen en het patroon van perfectionisme
Wanneer je het patroon van perfectionisme naast onze seizoenen zet, dan zou je kunnen zeggen, dat het patroon inherent is aan de lente en de zomer (naar buiten). Er is geen ruimte en je laat geen ruimte voor de herfst en de winter (naar binnen). Je gaat altijd maar door. Een vicieuze cirkel waarin je constant bezig bent om de erkenning en bevestiging van andere te krijgen dat je ‘ok’ bent. Zonder ook maar een moment bij jezelf stil te staan.
Jezelf opbranden
Er is in de natuur evenwel niets dat in het oneindige doorgroeit. Iets wat je als ‘perfectionist’ wel van jezelf vraagt. Er zijn in de natuur altijd perioden van terugtrekking, van consolidatie en van verstilling nodig om tot verdere ontwikkeling te komen. Voortdurende expansie, leidt tot uitholling en tot stagnatie, tot implosie en fragmentatie. Dat wordt tegenwoordig burn-out genoemd en dat verschijnsel openbaart zich onder andere in individuele mensen.
Zie hier de gelijkenis met het patroon van perfectionisme. Juist doordat het organische ritme totaal mist, brand je jezelf op. Het herstellen van dit natuurlijke ritme is het antwoord op meer balans. Het antwoord op de steeds groter wordende turbulentie in de buitenwereld en daarmee de negatieve invloed op het patroon van perfectionisme.
Kiemen ontwikkelen, ontkiemen en oogsten
Door het ritme te volgen zijn er momenten van stilstand en reflectie. Momenten van opladen, waardoor je weer met de juiste energie naar buiten kan gaan. Energie die voldoening geeft. Voldoening omdat je jezelf de tijd hebt gegeven om te ontdekken wie je nu bent, wat je wilt, hoe je het wilt en wat je nodig hebt. Je ontwikkeld kiemen welke kunnen gaan ontkiemen en je kunt gaan ‘oogsten’.
We kunnen niet altijd aan staan. Er zijn ook momenten van zelfzorg nodig. Er zijn momenten nodig waarin je jezelf vragen stelt. Waardoor je dicht bij jezelf kan blijven. Vragen als: wat vind ik belangrijk? Wat zijn mijn waarden in deze fase van mijn leven? Wat heb ik nodig? Wat wil ik brengen? Waar wil ik groeien? Waar wil en heb ik aan te werken? Wat zijn mijn wensen en behoeften? Hoe gaat het met mij?
Die antwoorden vinden we voor onszelf als we leven en werken in het natuurlijke ritme van de seizoenen. Het ritme van de seizoenen is, in onze klimaatzone, de grondtoon van ons bestaan.
Reflecteren en handelen
Dit betekent niet dat je in de lente en zomer alleen maar bezig bent met expansie en groei. Of in de herfst en winter alleen met naar binnen keren. Het gaat over wat centraal staat in de betreffende periode van het jaar. Daarop reflecteren om er vervolgens naar te handelen.
Geïnspireerd door het boek Leven en werken in het ritme van de seizoenen, Jaap Voigt.
